รีวิวสารคดี Flee เล่าผ่านแอนิเมชั่นแบบ Rotoscope
Flee เป็นหนังสารคดีที่มีรายชื่อรางวัลยาวเป็นหางว่าวตลอดช่วงปีที่ผ่านมา เพราะมันเล่าเรื่องของชายผู้ถูกสถานการณ์บีบบังคับให้ต้องลี้ภัยจากคาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน ตั้งแต่ยังเด็ก ก่อนจะเดินทางมาตั้งรกรากที่เดนมาร์กมานานกว่าสองทศวรรษ โดยไม่เคยกล้าเล่า ‘ความลับ’ อันรวดร้าวนี้ให้ใครได้ฟังเลย แม้แต่คู่หมั้นหนุ่มที่เขารัก
Flee เล่าเรื่องของ อามิน นาวาบี ชายผู้ถูกสถานการณ์บีบบังคับให้ต้องลี้ภัยจากคาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน ตั้งแต่ยังเด็ก เขากลายเป็นคนพลัดถิ่นที่ทุกข์ทนในรัสเซีย ก่อนจะเดินทางมาตั้งรกรากที่เดนมาร์กมานานกว่าสองทศวรรษ โดยไม่เคยกล้าเล่า ‘ความลับ’ อันรวดร้าวนี้ให้ใครได้ฟังเลย แม้แต่คนที่เขารักอย่าง แคสเปอร์ คู่หมั้นหนุ่มชาวเดนิชของเขา จนกระทั่ง โยนัส โพเฮอร์ รัสมุสเซน ผู้เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขาได้ล่วงรู้ถึงความลับนี้ นาวาบีจึงถูกชักชวนให้มาถ่ายทอดช่วงชีวิตของตัวเขาเอง-ที่น่าจะมีประโยชน์ต่อสังคมโลกและใครอีกหลายคน-จนกลายสภาพออกมาเป็นหนังสารคดี
หากมันกลับไม่ใช่หนังสารคดีที่มีแต่ภาพการใช้ชีวิตและการนั่งให้สัมภาษณ์ ดังที่ผู้ชมอย่างเราเคยเห็นกันมาจนชินชา แต่มันถูกนำเสนอออกมาผ่านเทคนิคแอนิเมชันแบบ Rotoscope (กล่าวคือวาดและดัดแปลงเอาจากฟุตเทจจริง) ที่ใช้ลายเส้น สีสัน และการออกแบบอันเหนือจริงต่างๆ มาสื่อสารถึงอารมณ์ความรู้สึกอันวูบไหวของเขา ทั้งสุข เศร้า เหงา และหวาดกลัว
นอกจากการใช้แอนิเมชันจะเป็นเทคนิคที่ช่วยปกปิดตัวตนที่แท้จริงของนาวาบีแล้ว (ยกเว้นเสียงของเขาที่เป็นเสียงจริงๆ ซึ่งบรรยายเรื่องราวอย่างละเอียดแบบเห็นภาพเหมือนในรายการวิทยุยุคเก่า) มันยังช่วยให้ผู้กำกับอย่างรัสมุสเซน สามารถถ่ายทอดภาพเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตของเพื่อนรักได้อย่างเปี่ยมมิติและมีชั้นเชิง จนสามารถทำให้ผู้ชมเกิดอารมณ์ร่วมและคล้อยตามได้ง่ายขึ้น โดยเฉพาะช่วงเวลาอันยาวนานที่นาวาบีต้องพลัดพรากจาก ‘บ้าน’ ของตัวเอง และต้องพยายามดิ้นรนทุกทาง (เช่น ความปรารถนาที่จะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานของการเป็นนักวิชาการ, การสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับคู่หมั้นหนุ่ม) เพื่อให้ตัวเองได้หลุดพ้นจากความรู้สึกผิดบาปในใจ ที่เขามีต่อครอบครัวผู้ต้องเสียสละเพื่อให้เขาได้ลี้ภัย …อย่างปลอดภัย
👉👉 ติดตามสนับสนุนได้ที่นี่ รีวิวซีรี่ย์ฮิตติดกระแส
Comments
Post a Comment