รีวิวภาพยนตร์เรื่อง Stronger

 

เจฟฟ์ เบาว์แมน รับบทโดยเจค จิลเลนฮาล (Jake Gyllenhaal) ชายหนุ่มนักย่างไก่แห่งห้างขายส่ง Costco ผู้ซึ่งอาศัยอยู่กับแม่ที่ติดเหล้าในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ขนาด 2 ห้องนอน เขาเจอกับเธอ – เอริน รับบทโดยทาเทียน่า มาสลานี่ (Tatiana Maslany) แฟนเก่าที่รักๆ เลิกๆ ในบาร์ท้องถิ่นใกล้บ้าน เธอมาที่นี่เพื่อระดมเงินบริจาคให้กับโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่ผ่านการวิ่งในงาน Boston Marathon เจฟฟ์ช่วยเอรินระดมเงินทุนจากคนในบาร์และสัญญากับเธอว่าเขาจะไปรอเธอที่เส้นชัยพร้อมป้ายเชียร์อันใหญ่ยักษ์

เจฟฟ์มาตามสัญญาพร้อมป้ายอันใหญ่ โชคร้ายที่เอรินไม่ได้เห็นป้ายนั้นเพราะในวันงานวิ่งมาราธอน เกิดระเบิดขึ้น 2 ครั้งใกล้จุดเส้นชัย โชคร้ายกว่านั้นคือระเบิดเกิดในจุดที่เจฟฟ์ยืนอยู่พอดี โชคดีที่เขารอดแต่เขาต้องถูกตัดขาทั้ง 2 ข้างออกและสูญเสียการได้ยิน 20 เดซิเบล หลังจากเจฟฟ์ฟื้น เขาบอกว่าเขาเห็นคนร้ายและในที่สุด FBI ก็สามารถจับตัวคนร้ายได้ในเวลาต่อมาไม่นานการที่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งรอดจากเหตุการณ์ระเบิดและให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในการจับคนร้าย ทำให้เจฟฟ์กลายเป็นฮีโร่ เป็นสัญลักษณ์แห่งความเข้มแข็งของเมืองบอสตันโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน แต่หารู้ไม่ว่า การที่ชาวเมืองบอสตันยกย่องให้เขาเป็นฮีโร่กลับทำให้เขาเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม

 

นัดชิงแชมป์ Stanley Cup, TD Boston Garden, 2013

 แม่ที่เห็นโอกาสในการมีชื่อเสียงและเงินทองจากลูกชายผลักดันให้เจฟฟ์ออกรายการและทำกิจกรรมอย่างการได้รับเชิญไปโบกธงในนัดชิงแชมป์ Stanley Cup ของทีม Boston Bruins ทีมฮอกกี้น้ำแข็งของเมืองบอสตัน แต่แล้วการออกไปเจอกับผู้คนจำนวนมากในเวลาที่เจฟฟ์ยังไม่พร้อมกลับทำให้เขาเกิดภาพตัดสลับเหตุการณ์ระเบิดจากอาการ PTSD (Post-traumatic stress disorder) หรืออาการเครียดภายหลังจากการเผชิญเหตุการณ์อันเลวร้าย

 

ความเจ็บปวดทางกายที่เราจะเห็นในฉากที่เจฟฟ์ต้องถูกแกะผ้าพันแผลหลังจากถูกตัดขาเพื่อล้างแผล การแสดงความเจ็บปวดขั้นสุดที่อาจจะดูเกินจริงของเจค จิลเลนฮาลนั้น พอเรากลับมาคิดอีกทีมันก็คงไม่เกินไปนักหรอก ขนาดเราเองเป็นแผลถลอก ให้หมอล้างแผลให้เรายังร้องจะเป็นจะตายเลยถ้าคุณคิดว่า Stronger จะให้กำลังใจเราแบบฟีลกู๊ด เราขอบอกว่าไม่เลยซักนิด หนังจะค่อยๆ พาเราไปทำความรู้จักเจฟฟ์แบบที่ชีวิตไม่ได้เลิศหรูอะไร แถมยังถูกกระหน่ำซ้ำเติมด้วยความดราม่า ความเจ็บปวดให้เลวร้ายขึ้นไปอีก การแสดงของเจค จิลเลนฮานส่งให้เราน้ำหูน้ำตาไหลเต็มหน้า ภายใต้นิยามความเป็นฮีโร่ที่เขาถูกมอบให้คนมองจากภายนอก แต่ลึกลงไปข้างในจิตใจที่แสนเปราะบางพร้อมจะแหลกสลายได้ทุกเมื่อ แต่ใช่ว่าหนังจะไม่ได้ให้กำลังใจคนดูหรอกนะ เพียงแต่ว่าในความเจ็บปวดนั้น ตัวหนังกลับให้กำลังใจเราแบบเจ็บๆ ทั้งน้ำตานี่แหละ

 

หนังเดินเรื่องแบบไม่เรียงตามเวลา แต่การตัดต่อร้อยเรียงเหตุการณ์ในหนังไม่ได้ทำให้เรางงหรือติดขัดใดๆ เลย การเดินเรื่องของหนังกระชับ รวดเร็ว แต่ไม่มากเกินจนตามไม่ทัน ในฉากระเบิดอารมณ์ของทั้งเจคและทาเทียน่า เราขอบอกว่าทั้งสองคนแสดงอารมณ์ได้เข้มข้นจนเราแอบลุ้นให้เข้าชิงรางวัลออสการ์ปีหน้าเลย ซึ่งตัวเจคเองยังร่วมโปรดิวซ์หนังเรื่องนี้อีกด้วยนะ

ติดตามหนังสนุกๆได้ที่ หนังสารคดี