รีวิว หนังสารคดีเรื่อง Coach Carter เรือจะถึงฝั่งได้ นายท้ายต้องรู้ทิศทาง

 

เมื่อโค้ชคาร์เตอร์เป็นชนชั้นกลางผู้ประสบความสำเร็จ คาร์เตอร์มีครอบครัวที่อบอุ่น มีบ้านหลังใหญ่ มีรถราคาแพง มีธุรกิจร้านจำหน่ายอุปกรณ์กีฬา ชีวิตของเขาเป็นระบบระเบียบ เคร่งครัด และไม่มีจุดด่างพร้อย วันหนึ่งคาร์เตอร์ได้รับคำเชิญให้ไปเป็นโค้ชบาสเกตบอลโรงเรียนมัธยมศึกษาริชมอนด์ ซึ่งเขาเคยเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลที่นี่ เคยได้รางวัลนักกีฬาบาสเกตบอลดีเด่น 2 ปีซ้อน เคยมีผลการเรียนอยู่ในเกณฑ์ดี และเคยได้รับทุนการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย คาร์เตอร์จึงตระหนักดีว่า การวางรากฐานชีวิตที่ “ถูกทิศทาง” สำคัญต่อ “โอกาสและอนาคต” ของเด็กคนหนึ่งขนาดไหน แถมเมืองริชมอนด์ยังมีสิ่งเลวร้ายพร้อมจะล่อตาล่อใจให้หลงเดินทางผิดอยู่มากมาย ดังนั้น ทันทีที่เขาเห็นสภาพนักกีฬาในสังกัดที่ทั้งไร้ระเบียบ หยาบคาย ชอบใช้กำลัง ไม่สนใจเรียน ไม่คิดวางแผนอนาคตตัวเอง เขาจึงปฏิวัติการฝึกซ้อมใหม่โดยไม่ลังเล

โค้ชคาร์เตอร์ร่างสัญญาที่บังคับให้นักกีฬาบาสทุกคนต้องมีเกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 2.3 ต้องเข้าเรียนทุกคาบ ต้องนั่งเรียนแถวหน้าสุด ต้องใส่สูทผูกเนกไททุกครั้งที่เดินทางไปแข่งขัน รวมถึงให้ทุกคนมาถึงโรงยิม “ก่อนเวลานัดซ้อม” มิเช่นนั้นจะถูกทำโทษ ซึ่งระเบียบนี้ไม่มีข้องดเว้น แม้แต่กับลูกชายของคาร์เตอร์เอง

 

แน่นอนว่ามาตรการของเขาสร้างความไม่พอใจให้คนอื่นๆ ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน ผู้ปกครอง อาจารย์ ผู้อำนวยการ ไปจนถึงประชาชนทั่วไป ทุกคนข้องใจว่า เหตุใดการฝึกบาสถึงมีเรื่องการเรียนเข้ามาเกี่ยวข้อง กระทั่งเหตุการณ์ขมวดเกลียวถึงขีดสุด เมื่อโค้ชคาร์เตอร์ตัดสินใจยกเลิกการแข่งขันครั้งต่อๆ ไปทั้งที่นำทีมชนะอย่างต่อเนื่อง เขาล็อกโรงยิม ห้ามไม่ให้ผู้ใดเข้าซ้อม จนกว่าผลการเรียนของสมาชิกในทีมทุกคนจะผ่านเกณฑ์